Wat als ik de grenzen niet kan verleggen.
Wat als ik je het niet kan zeggen.
De liefde die je onbeseft uitstraalt,
dat maakt blind en eenzaam wetend dat
je op bezet staat.Ik hoop dat je me dan
nog ziet.Ik zit hier te schrijven, m'n
pen is half leeg, maar mijn gedachten staan
overvol.Geloof je me als ik je zeg dat ik
niet slapen kan, keer op keer sta ik te
dagdromen kijkend naar de zwaaiende bomen.
En op de achtergrond alleen maar leegte.
Wat als ik er niet meer ben,wat als ik je
innerlijk niet verwen,zou je me missen of
heb je al genoeg liefde van je vriend? Vragen
die rond dwarellen, op zoek naar essentieële
antwoorden.Wel hé ik zie je wel wanneer ik je
zie, tot de volgende gedicht dan maar.Het
zijn maar gedachten.