Tori Amos, Brussel 2005
Kijk om me heen in de zaal
Theater de Vorst Nationaal
Zie alle mensen onbekend
Tot mijn blik zich tot jou wend
Ogen zo zacht als de neergaande zon
Vol leven, liefde en eenzaamheid
Zo breekbaar, dat ik met spijt
Mijn ogen sluit, maar als ik kon
Zou ik je meenemen naar die plek
Waar jij en ik samen kunnen zijn
Waar ik met heel mijn hart ontdek
Dat de lucht in kleuren uiteen spat
Omdat ik jouw en jij mijn
Liefde in je warme ogen hebt gevat