Samen hand in hand slenterend over dat plein,
eeuwig verlicht door de in de nacht wit schijnende maan.
Tijd vergetend, wereld vreemd...hopend dat die momenten nooit zullen vergaan, dat de nacht nooit zal eindigen en de zon nooit meer op zou komen..alles wat je wil is dat moment vast houden...
die kus, die streling..die warmte..dat gevoel..
Op het plein is geen wezen te bekennen.
Iedereen is verdiept in slaap terwijl jij daar loopt..met slechts de sterren en de maan als toeschouwer,
die hun rust uitstralen over jou..die jou een laatste glimp doen opvangen van haar warme gezicht..een ster,
een eeuwig stralend licht..is alles wat je ziet..want voor jullie is het eeuwig nacht...