Overlijden
Het heeft zoveel impact,
ik ben nog steeds van slag.
Een ouder te moeten missen,
het geeft je een genadeslag.
De eerste dagen na het gebeuren,
gaan in een waas aan je voorbij.
Je voelt je als verdoofd,
al sta je er nog zo dicht bij.
Als alles dan geregeld is,
dringt het nog niet helemaal door.
Pas nà de begrafenis of crematie,
ga je pas écht merken wat je verloor.
Dan breekt de tijd van ‘missen’ aan.
Verdriet omdat er iemand ontbreekt.
Je snapt niet dat alles maar door draait,
het is het stilstaan waar je bijna om smeekt.
Dan komt de eerste Kerst of
een eerste verjaardag zonder hem of haar.
Het zal nooit meer hetzelfde zijn
en je realiseert je; het leven is zo kwetsbaar.
160805
*anneke van dijk*: | Donderdag, augustus 18, 2005 22:49 |
het missen wordt alleen maar erger na verloop van tijd! heel mooi beschreven!! liefs, namasté, An |
|
Jan van Dord: | Donderdag, augustus 18, 2005 22:09 |
Ja inderdaad !! jan |
|
m@rcel: | Donderdag, augustus 18, 2005 20:27 |
heel mooi en herkenbaar geschreven Knuff m@rcel |
|
poky: | Donderdag, augustus 18, 2005 19:24 |
heel herkenbaar,mis ze nog elke dag,heel mooi gedicht,heel graag gelezen? | |
psychin: | Donderdag, augustus 18, 2005 15:22 |
ja men gaat zo snel mogelijk weer over tot de orde van de dag,hier kunnen ze geen tijd meer voor vrij maken. Liefs Lia |
|
devinnetjuh: | Donderdag, augustus 18, 2005 13:22 |
mooi gedicht, kan niet anders zeggen. | |
Irdana: | Donderdag, augustus 18, 2005 12:12 |
wie je in je leven ook wordt ontnomen het is en blijft altijd een groot gemis liefs en zonnegroet Irdana |
|
sunset: | Donderdag, augustus 18, 2005 11:11 |
Het leven is van bij de geboorte een opweg naar de dood. En dan begint het opnieuw. Want de dood is slechts een faze, tussenstation. En leven is eeuwig. Mooi troostend, delend en invoelend verwoord. Liefs en knuf / sunset |
|
remie: | Donderdag, augustus 18, 2005 08:14 |
je ouders missen is erg, maar je echtgenoot... je maatje ...je alles...liefs Remie | |
psych: | Donderdag, augustus 18, 2005 08:08 |
liefs,,elze | |
Lia : | Donderdag, augustus 18, 2005 07:23 |
zeer herkenbaar.. verder sluit ik me aan bij mijn voorgaande freaks.. knuf,Lia |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, augustus 18, 2005 06:58 |
met bewondering gelezen want het is heel juist wat je hier nu neerzet heel mooi in woorden gebracht liefs Dirk |
|
Lievelingetje45: | Donderdag, augustus 18, 2005 06:32 |
Dieprakend maar oh,zo prachtig verwoord! Liefs |
|
Klaes: | Donderdag, augustus 18, 2005 06:06 |
intens mooi verwoord Groet/KLaes |
|
hiljaa: | Donderdag, augustus 18, 2005 06:03 |
mooi droef neergeschreven knufliefs--hiljaa-- |
|
Janette Scharenborg: | Donderdag, augustus 18, 2005 01:25 |
In stilte gelezen, zou heel veel steun geven aan onze Gonny. Prachtig mooi verwoord. Heel veel liefs Janette | |
Rien de Heer: | Donderdag, augustus 18, 2005 00:40 |
Met heel veel gevoel geschreven en het is juist wat je schtijft maar ook in die tijd zullen we er zijn om Gonny te steunen en gelukkig weet ze dat.... Groetjes en trusten, Rien. |
|
Raira (Ria): | Donderdag, augustus 18, 2005 00:36 |
Heel erg rakend dit gedicht en zal voor velen een harde waarheid zijn liefs en trustenknuff Ria |
|
Auteur: Niniki | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2005 | ||
Thema's: |