ik wil niet meer schrijven, laat staan over spreken

over vriendschap, liefde en wat lust

omdat ik leeg ben

mijn antwoorden nogal overbodig

op vragen die ik zelfs niet stellen kan

wie ben ik dan?

mijn ego niet opgeblazen

ik loop fier maar daaronder krom ik mijn rug

ik wil niet meer denken, maar vliegen

ik wil niet meer praten, laat staan discusseren

moeilijke woorden, mijn antwoorden-schat veel te beperkt

als een dwaas loop ik naast mijn vragen

mijn pad niet met antwoorden plaveid

tjongejonge, alleen zijn heb ik nooit moeilijk gevonden

ik kan genieten van ieder zijn blik

en dan denk ik aan al die andere dagen

op zoek, naar datgene wat altijd hier was

ik wil juist leven, maar niet uit het boekje

ik kan ook helpen, misschien voor jouw bloed

een goed bedoeld doekje

als een zwerver loop ik naast mijn vragen

                  nog steeds op zoek, stap voor stap, maar niet in de pas