Vuurtoren
In de verte zie ik een heuvel
met daarop een vuurtoren staan.
Overdag getekend in rood en wit
en ’s nachts gaat zij met regelmaat aan.
Zo werpt zij haar licht over het water,
voor schepen dient zij als een baken.
Ze verlicht de zee in de donkere nacht,
het lijkt of het de maan zal raken.
Aan en uit gaat zij elke keer.
Deze lichtbundel over de zee.
Zij laat ons dan de hoge golven zien,
of het kabbelen heel gedwee.
Tot de horizon kan je dan kijken,
tot zover het licht je brengt.
Het lijkt ook nog zo oneindig ver,
waar de zon zich met de zee heeft vermengd.
Nini
220905
Jan van Dord: | Woensdag, oktober 05, 2005 21:43 |
Je roept als het ware, kom naar Zeeland. Mooi gedicht!! jan |
|
H.J.: | Woensdag, oktober 05, 2005 20:32 |
Texel, haha flauw he. kussie H.J. |
|
psychin: | Woensdag, oktober 05, 2005 10:21 |
ik wist niet dat je op ameland woonde,hahahha lia |
|
switi lobi: | Woensdag, oktober 05, 2005 09:49 |
Vuurtorens.....bakens in meerdere opzichten....liefsliefs, switi lobi | |
Green eyes: | Woensdag, oktober 05, 2005 01:27 |
mooi gedicht en ik hou het meest van dat onderste plaatje ;-) trusten Nini knuff |
|
Jannie Hoogendam: | Woensdag, oktober 05, 2005 01:03 |
heerlijk om te lezen...straalt rust uit Niniki kuss en liefs Jannie |
|
m@rcel: | Woensdag, oktober 05, 2005 00:25 |
prachtig beeldend geschreven schitterend mooi Slaap lekker m@rcel |
|
Renate-td-: | Woensdag, oktober 05, 2005 00:24 |
Mooi, kan me voorstellen dat je er uren naar kunt kijken... Liefs en knuf Renate |
|
Innerchild: | Woensdag, oktober 05, 2005 00:22 |
Jij lokt me echt tot daar ... ik krijg nu echt zin ! Liefs / Innerchild |
|