In het grote zwarte huis, spookt het nog steeds.
Steeds maar weer die geluiden,
Het zijn er een hele reeds,
Misschien komen ze van buiten?
Maar boven op de zolder, klinken zware voetstappen op de vloer.
Muize trippelen op de planken en raven liggen op de loer.
Zelfs de wolven zijn anders dan eerst.
Misschien dat er toch een grote angst heerst?
Een aantal jaren terug, misschien wel honderd.
Leefde daar een heks, uit de buurt van de mensen.
Achter een heel diep en een groot bos.
Was voor haar geen betere plek om te wensen.
Al gauw kwam ze kinderen tegen,
Nodigde ze naar binnen, toen het begon te regen.
Al gauw waren die kinderen verdwenen.
En waren al verschillende kranten koppen verschenen.
De mensen vonden haar eenzaam en verlaten.
Zelfs toen ze opgehangen werdt, bleven de mensen haar haten.
Nou nog steeds, op halloween.
Kun je door de donkere ramen de eenzamen dode heks zien.
Ze laat de vloeren kraken, de muren bewegen.
Laat ratten lopen in het rond of laat af en toe zomaar een bezem bewegen.
Het spookt nog steeds in het zwarte huis.
Ik heb ze nog pas gezien, ik weet het heel erg zeker.
Het is daar nog steeds niet zo pluis.
Ik vertrouw het nog steeds voor geen meter.