Holland ik walg van U
Holland ik walg van U
Hoe kan ik ademen of vrijuit denken
wanneer smalle huizen mij benauwen
en smalle stegen en smalle vrouwen
mij tegen zinnen in naar hen wenken
om mij welwillend te beschouwen
Hoe kan ik leven in dit hoerenland
waar men niet meer past op zijn woord
en terwijl wetten ter zielen ogen worden vermoord
men zijn lasterpraat laat aan den vrije hand
en zo het gedrag het gezag niet meer bekoord
Hoe kan ik nog schrijven of liefhebben
reppen over norm of over waard
nu de vlam de huizen is onthaard
en ik ‘t vocht langzaam zie wegebben
dat zich als passie in ’t hart had verschaard
Nee, hier waar het land klimt en daalt in graden
hier waar kinder’n door de haast worden verraden
hier waar depressie niets verschilt van last
maar als bedroefdheid deint tussen schouderbladen
hier waar ouderlijke schuld de onschuld nog verrast
Nee hier kan ik niet wonen, waar luchten grijs
gezichten grauw met onweer dreigen
wijl onder ‘n verzetloos kraken van het politieke ijs
het strak gestreken pak ons passeert in zwijgen
en hem de boete meer dan de zegen is te krijgen
Te lijdzaam en te laf, te log en te lang geleden
geen rebel, geen patriot uit moedersschoot
Nee, in dit opgedroogde moeras van oude zeden
kan ik blijven opsommen zonder nood
want het enige dat vanzelf komt - is hier de dood
F.
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Maandag, oktober 24, 2005 13:36 |
| de brute oprechte woorden stemmen mij zielig daar u gelijk heeft met elke beklemmende horende klemtoon van het negatieve over ons land...want helaas het is allemaal waar...vooral het weer natuurlijk... vanuit het regenachtige oosten... Godvader... |
|
| remie: | Donderdag, oktober 20, 2005 20:49 |
| NEEEEEE en ik ronddolend met fototoestel, dit land is zo mooi, elke dag weer, elke hoek, elk bos, elk kasteel, elk jaargetijde ..... liefs Remie | |
| sunset: | Donderdag, oktober 20, 2005 15:53 |
| Beste vriend, is dit jouw uitnodiging om mij te verlossen van dit drassig kikkerland en mij te lokken naar warme stranden, waar vrouwen willig zijn als half geopende oesters met de zilte smaak van het pure, natuurlijke. Wil jij mij, ziende, mijn ogen opensperren, meer nog dan zij al zijn, om de verroting van dit land in beelden te ruiken? Ik moet hier staan waar de wind waait en de haan alle kanten uidraait maar nimmer de enige juiste. En ik ween de polders, het gestolen land terug vol wate |
|
| psych: | Donderdag, oktober 20, 2005 14:43 |
| sterk neergezet,,,ik plaats vervolg zometeen gr,,elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||