je ogen dodend mooi
jij was mijn havik
ik jouw prooi
je ogen licht fixerend
dodend mooi
je greep mij
toen ik kwetsbaar was
mijn wil gebroken maar nog
lachend naast je zat
jouw ogen lazen regels wit
die zwart het rood van liefde geven
ik wilde langer blijven om met jou
een echt gedicht te schrijven
je bent gevlogen
mond met warmend rood
ik reed naar huis en
voelde liefde langzaamaan
veranderen in stukjes dood
wil melker
21/10/2005
ElyOfDeath: | Maandag, mei 28, 2007 14:11 |
MoOii.. xX.Xx |
|
Willemijn V.: | Vrijdag, oktober 21, 2005 21:57 |
Zo hee, wat een mooie is dit zeg! Liefs, Willemijn |
|
hiljaa: | Vrijdag, oktober 21, 2005 14:20 |
droefmooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
The Hurb: | Vrijdag, oktober 21, 2005 13:29 |
Yep! Erg mooi. | |
Niniki: | Vrijdag, oktober 21, 2005 11:26 |
Kippenvel Wil......prachtig! Knuffie Nini |
|
ike: | Vrijdag, oktober 21, 2005 09:15 |
inderdaad, ijzersterk prachtig mooi vooral de laatste zin! liefs ike |
|
psych: | Vrijdag, oktober 21, 2005 09:08 |
wauw,,ijzersterk liefs,,elze |
|
*anneke van dijk*: | Vrijdag, oktober 21, 2005 08:44 |
liefde is niet altijd gemakkelijk..... namasté en espavo, Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
Thema's: |