Eindelijk was ik over haar heen,
ik had een ander,
ooh zo beeldschoon en lief dat ze was.
Weer op die ene camping,
weer zo'n zelfde schatje.
Alleen liep het nu anders,
ik zag haar na de vakantie nog,
maar ik begon jaloers te worden,
en haar te wantrouwen.
Ze zei nog -hou op ik kan het zo niet langer-
maar ik bleef door zeuren tot op die beruchte 1 oktober,
-ik kan het zo niet meer-
was wat zij zei.
Ik kon me eigen wel voor m'n kop schieten,
ooh wat heb ik er nu een spijt van.
Ik vroeg om vergevenis,
maar dat kreeg ik niet.....
Lindsay E. please geef me nog 1 kans.