Vandaag beslisde je dat er een eind kwam aan onze relatie.
Ik zit hier nu met veel pijn er verdriet.
Iets wat ik totaal niet heb verdiend.
Ik ben twee maanden zwanger en het is ook jou kind.
Maar je weet nog niet eens of ik je mag later erkennen als wettelijke vader van het kind.
Nog zo klein en lief zit het in mijn buik, het heeft alleen een moeder die heel veel van van haar/hem zal houden.
Maar een vader? Het zal misschien nooit een vader hebben, want een andere jongen zie ik momenteel totaal niet zitten.
Mijn hartje bloed en het zal niet snel stoppen.
Mensen ik weet met mezelf geen raad... Jullie kunnen me er misschien bij helpen... Ik ga wandelen, plezier maken, heb een huisdiertje maar niets helpt me van men verdriet.
Weten jullie misschien hoe ik het kan vergeten of even kan vergeten? Kunnen jullie me zeggen hoe het verder moet met mij en het kindje? ik wil het kindje niet kwijt.
Ik blijf hopen dat het goed komt tussen mij en hem, maar hij heeft al duidelijk gezegd dat het nooit meer zal goedkomen. Met pijn in mijn hart ga ik nu verder met leven en heb ik al zovaak aan zelfmoord gedacht.
Weten jullie hoe ik van dat stomme verdriet af geraak?
Ik weet niet eens of ik zonder hem verder kan leven.
Groetjes, xanneke