De laarsen schop ik van de voeten
loop door kamers onbemand
een rookwolk bestijgt de ruimte
in de kamer waar ik haar zag
Afbeeldingen van ons samenzijn
zag ik op de foto's die lagen op de schouw
tot as geraakte de papieren
waar ik liefde op las
Een danseres was ze mijn meisje
die tapte op de vloer
cirkeltjes tekenden ze met voeten
in groot en in klein
Regelmatig verwisselde ze hoeden
liep parmantig over het toneel
bij de kapstok waar kleren van vroeger hingen
lag een papiertje met er op geschreven
Je herkent me toch nog wel
ook nu ik ouder ben
hiljaa: | Woensdag, januari 04, 2006 10:35 |
mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Woensdag, januari 04, 2006 09:40 |
Zo herinnerend teer droef weer verwoord wijnand. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
erje: | Woensdag, januari 04, 2006 00:23 |
je zou er een toneelstuk van kunnen maken erg mooi geroeten erje |
|
L.Bert: | Woensdag, januari 04, 2006 00:20 |
Pracht gedicht met geweldige ontknoping! | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
Thema's: |