Mijn beste vriendin, mijn steun en toeverlaat,
zij is waar dit gedicht over gaat.
Haar ken ik al bijna een jaar,
en in alles steunen wij elkaar.
Ze heeft het vaak moeilijk net als ik,
laatst had ze alweer zo'n grote schrik.
Overstroming in Algarije waar haar hele familie zit en dus in groot gevaar,
een ze konden niemand bereiken, wat had ze het toen zwaar.
Gelukkig bleek dat haar familie hat overleeft had,
maar nog steeds zit ze al jaren in een diep gat.
Als moslim mag je geen verkering met een Nederlandse jongen, en er zijn nog zoveel dingen die ze zo graag wil maar niet mag,
dat probleem zal ze alle jaren blijven houden, elke dag.
Ik steun haar zo goed als ik kan,
en dat ze sommige dingen niet mag als ik iets met haar wil doen, maak ik daar geen probleem van.
Mijn beste vriendin heeft 6 broertjes en zusjes, ze zijn heel lief voor mij,
als ik daar ben is het zo gezellig, de tijd gaat altijd veel te snel voorbij.
Ik beschouw ze allemaal als mijn broertjes en zusjes omdat ik zelf een zus heb die je niet als zus kunt beschouwen,
het lijkt net alsof ik ze al jaren ken en altijd zal ik van ze blijven houden.