Voor mijn vriend
Zo alléén als ik me voelde
wakkerde jij vuurtjes aan
die je verhitte- door
als een stormram
mijn muren in één klap
stuk te slaan
jouw armen houden mij
stevig vast wanneer
jouw hand knijpt
bemoedigend in de mijne
nooit zul je mij
in een afgrond
laten verdwijnen
mag ik je bedanken
voor het laten zien
van kleurrijke
bloemen in de weide
en de vogels in de lucht
je laat mijn liefde
voor het leven
weer bloeien
nimmer sla ik nog
voor angsten
op de vlucht
schoolisleuk100: | Vrijdag, april 14, 2006 08:54 |
mooi geschreven veel liefs |
|
L!@ & Elze : | Donderdag, april 13, 2006 12:47 |
hier zal die vriend wel heel blij mee zijn L!@....k ben er bijna jaloers op |
|
hiljaa: | Donderdag, april 13, 2006 09:44 |
knap!!!!!!!!!!!!!!bruisend! knufliefs--hiljaa-- |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, april 13, 2006 08:06 |
En zo hoort vriendschap te zijn.... Liefs Annemieke |
|
_Zonneschijn_: | Donderdag, april 13, 2006 07:39 |
Prachtig gedicht! Zal hij wel blij mee zijn! Liefs |
|
Klaes: | Donderdag, april 13, 2006 07:19 |
niet te hard aanwakkeren,want moeten de collega s van 112 ook nog komen.... groet/klaes |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 april 2006 | ||
Thema's: |