Voor een langen tijd,
was mijn leven donker.
Zag ik de zin van het leven niet.
Geloofde niet meer in geluk,
leek of het mijn leven verliet.
Voor een lange tijd,
Vroeg ik mezelf af waarom ik hier ben.
Dat waren mijn gedachten,
die ik nu onderhand wel ken.
Voor een lange tijd,
wilde ik de pijn stoppen.
Voor eens, voor altijd.
Maar nu ik jou heb ontmoet,
heb ik achteraf spijt.
Spijt van al die gedachten,
die steeds maar door mijn hoofd dwaalde.
Spijt van die keren,
dat ik weg wilde rennen,
Spijt dat ik het nooit wilde leren.
Dat er nog mooie dingen zijn te verkennen.
Jij hebt me genezen,
van de kwade gedachten in mijn hoofd.
Genezen van al het andere,
wat niet veel goeds had beloofd.
Jij hebt mijn hart weer laten kloppen,
eerst heel zacht, maar dan weer hard.
Eindelijk voel ik me weer wat beter,
niet meer zo apart.
Jij hebt me genezen,
door het beste medicijn te geven.
En dat was door liefde te delen,
En dat zal ik nooit vergeten.
Ik zal de liefde koesteren in mijn hart,
wat door jou is gaan leven.
En samen met jou ga ik verder.
Genieten van het leven.