Speel maar de piano staat ernog
leg jij je vingers ook op de toetsen
en sla je het ritme aan
waarin wij leefden
Ik bezichtig zoveel gebouwen
de mens die elke keer anders is
een flim met verschillende fragmenten
die men steeds terug kan zien
Van de dood tot nieuw leven
iets bijzonders dat opgetekend werd
in een herinneringboek
Alles klonk fraai
een roep van een uil in de nacht
we vierden lachten eventjes
Al vergaten wij hen niet
zij die meekeken ieder jaar