Toen ik jou voor het eerst zag...
Jou ogen zo mooi, en een wonderbare lach
Sinds dat moment denk ik alleen aan jou
Hoe ik me voelde als ik bij jou wezen zou
We kwamen elkaar weer tegen...
Dat was voor mij een ongelofelijke zegen
Wij twee onbekend voor elkaar
Jij vroeg of ik wou komen, met een gebaar
Ik werd enorm vrolijk van binnen
Toen zei jij ineens, hoe zal ik beginnen
Waarom zie ik jou nooit meer
Als het zo doorgaat doe jij mij zoveel zeer
We zijn elkaar steeds vaker aan gaan spreken..
Waarom wij zo verliefd leken
Mijn gedachtes waren nergens meer bij
Want die onbekende dat was, en ben jij