Zoon lief, klein mannetje
Hij was zo lief en klein,
Ik wou dat je op deze wereld kon zijn.
Verlaten heb je ons al vroeg,
Ik weet nog precies wat je toen droeg.
We leven elke dag met verdriet,
Wat jij van boven af wel ziet.
Waarom moest jij ons ontgaan,
Nu leef ik elke dag met een traan.
Ik wou nog zoveel dingen met je doen,
Het liefst geef ik je nog een laatste zoen.
Op deze dagen mis ik je heel erg,
Jij moest mij verlaten als een kleine dwerg.
Jij klein mannetje bent zo weg gevlogen,
Alsof je van de aarde werd weg gezogen.
Ik zou toch zonder jou moeten door leven,
Maar ik zal altijd op je blijven geven.