Over de grens en toch nabij
Al zou de bloem reeds
knakken bij het eerste
beetje wind
toch blijf zij zich bloem benoemen
daar zij jou de schoonste vindt
als in t ver aan de gilde wordt getornd
blijft toch de bloem ontloken
ook al is het door een angel gestoken
is jouw zicht niet een wond
dat niet geheeld doch gedragen
door een pijn zo diep in je hart
dan is vergeving de moed
die in jouw een verbondenheid vond
Jan van Dord: | Zondag, mei 28, 2006 20:32 |
Een mooi etitel bij een mooi gedicht !! jan |
|
L!@: | Zondag, mei 28, 2006 19:54 |
vaak als een ander iets minder prettig van je vindt... ontbreekt er juist iets bij die ander..zo werkt het toch in spiritualiteit.. eerst naar jezelf kijken.. ;-).. en dat deed je,, laifs,,,, | |
m@rcel: | Zondag, mei 28, 2006 19:36 |
wat een schoonheid van een gedicht Liefs m@rcel |
|
Klaes: | Zondag, mei 28, 2006 18:23 |
vergeonthust mooi groet/klaes |
|
_Zonneschijn_: | Zondag, mei 28, 2006 16:58 |
Ver over de grens woont een vriend die ik bij deze zeg dat ik dit ee super-gedicht vind! In harten dichtbij toch veraf en zo nabij! Lief gedicht voor die ène bloem in jouw hart dichtbij! Liefs Liefs |
|
Innerchild: | Zondag, mei 28, 2006 16:53 |
Afstand ? Ach, wat is afstand als het voelen op de juiste plaats zit ? Een snoepje om te lezen ! Inner |
|
hiljaa: | Zondag, mei 28, 2006 16:21 |
in eenheid verbonden de pijn gedragen in het hart met moed ontloken bloedend doch stile smart prachtig voelend gedicht!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2006 | ||
Thema's: |