Ik lig helemaal alleen,
op mn kamer verdieping een.
Ik denk na over verscheidene dingen,
maar waar zou ik moeten beginnen?
Beginnen bij de innerlijke pijn,
de pijn niet meer hun dochter te zijn?
Althans wettelijk wel hoor..
alleen hebben zij het niet altijd door.
Niet door dat ik er ook nog ben,
dat ik ook gevoelens heb en
dat ik hen probeer te helpen,
maar ik moet ook op hen kunnen leunen.
Met mijn problemen daar terecht kunnen,
zij moeten hun eigen leven kunnen runnen.
Ik zou ze er niet bij 'moeten' helpen, maar
zij mij met mijn leven.., raar maar waar.
Waar dat ik niet het probleem ben..
waar doe ik het voor, ik loop, ik ren!
Ren weg van de dagelijkse sleur,
al dat vreseijke gezeur.
Over nutteloze gevallen gaat dat,
mijn hart vormt langzaam een gat.
Een gat van de innerlijke pijn..
de pijn niet meer hun dochter te zijn..
... :(