’t Is niet te beschrijven, ik voel me zo vreemd,
Net of iets anders bezit van me neemt.
Een gevoel begint me te overspoelen,
Verliefdheid wil ik daarmee bedoelen…
’t Is raar dat we mekaar vorige week nog niet kenden,
Nu heb ik steeds zin je een berichtje te zenden.
Plots was je daar, als de zon door de wolken,
En laat je m’n buik door vlinders bevolken.
Welke emoties hebben wel nu al beleefd?
Hoeveel vonken zijn er al heen en terug gezweefd?
Als ‘t tussen ons ook zo klikt in het echte leven,
Wil ik er voor gaan, voluit alles geven.
Ik ben niet op zoek naar een wip voor een nacht,
‘k Wil eerder iemand die ik kan koesteren, heel zacht.
Die vooral met haar ogen lief naar me lacht,
Iemand waar ik al heel lang op wacht…
Maar ’t einde van’t wachten is misschien al in zicht,
‘k Zal blij zijn als dat gevoel wordt verlicht.
Dat gevoel van verwachting, en onzekerheid,
Het moment van de waarheid; vreugd of jolijt?
Liefde laat zich in geen geval dwingen,
Een vogel moet gelukkig zijn,wil hij kunnen zingen.
We zien het wel, zoals alles in’t leven,
Wie weet kunnen we mekaar liefde geven.
Jij hebt nu maar te kiezen, het is me bekend,
Ik denk te weten waarom jij aan ‘t twijfelen bent.
Er is steeds wel iets,je hebt geen zekerheid genoeg,
Je wil de man waar je in je dromen om vroeg.
Jouw keuze zal ik zonder meer accepteren,
Je voelt zelf als het goed zit, zoiets moet je niet leren.
Komt het goed tussen ons, dan word ik zot;-)
Zo niet, dan aanvaard ik gewoonweg m’n lot.
Ik ben bereid me helemaal te geven,
Want tenslotte deel je met je partner de rest van je leven.
Ja, zo hard meen ik het, als ik m’n ‘wederhelft’ vind,
De start van iets moois, het lot welgezind…