Moeilijke tijden
Zoveel pijn gehad
Omdat ik dacht je nooit meer te zien,
En opeens lagen we daar…
Samen in het gras.
De tijd stond even stil,
Wist niet hoe me te gedragen,
Mijn hart ging tekeer als een gek,
Door de liefde voor jou…
Even men verstand niet gebruikt,
En men hartje laten spreken,
Kvoelde me zo gelukkig,
Al was het maar voor even…
Maar het mocht niet blijven duren,
Enkele dagen erna was ik weer kapot,
Ik had weer een slecht voorgevoel,
En elke keer komt het uit.
Waarom voelde ik het aankomen?
Waarom wist ik gewoon wie die andere was?
Waarom moest ik dit weer meemaken?
Omdat ik eeuwig naast je sta???
Ik heb je proberen steunen,
Je raad gegeven in die moeilijke tijd,
Ookal zei ik dingen dat me zeer deden,
Ik zei ze speciaal voor jou…
Me zo slecht gevoeld,
Niet kunnen slapen door eraan te denken,
Hoe moet ik gaan reageren als ze voor diegene kiest,
Diegene die altijd tussen ons stond…
Ik bereide me erop voor, nam al men kracht bijeen…
Om verder te gaan,
Maar ergens hoopte ik dat je inzag,
Dat je die lange relatie niet mag opgeven…
Opgelucht toen ik met je belde,
Dat je me vertelde dat ik me geen zorgen moest maken,
Dat je me ook graag zag en me niet kwijt wilde,
Even een lachje op men gezicht…
Heel der dagen aangedacht…
Opgelucht dat je mss toch niet voor haar kiest…
Ik weet niet of ik dat aan zou kunnen,
Te weten dat ze weer bij jou ligt…
Ik mis je nog steeds heel hard als vriendinnetje,
Maar ik weet nu dat er niks meer is,
Enkel vriendinnen is al wat rest
En geloof me ik zal voor ons vechten en er voor je staan…