je ogen
waren vroeger parels
ze glanzen nog
niet meer voor mij
ze draaien weg
als ik je aankijk
het is voorbij
maar
ik weet niet wat
je hand
vertrouwde
als geen ander mijne
je stem was thuis
een warme plek
ik luister naar je
hoor je nog
maar
ik weet niet wat
we aten
dronken
sliepen samen
maakten
van ons leven feest
ik had iets met je
verbonden in de geest
maar
ik weet niet wat
ineens
was het verdwenen
dat
nu weet ik wat
wil melker
H.J.: | Maandag, juli 24, 2006 03:05 |
wat weer een mooie Melker. je weet me telkens te verbazen/ontroeren. H.J. |
|
kawatje: | Zondag, juli 23, 2006 21:54 |
voel met je mee, voel mij nu ook zo, zij zit nu 1700km ver en mag haar niet meer bellen dus je kan begrijpen hoe ik mij voel | |
fredie: | Zondag, juli 23, 2006 21:39 |
misschien kan je ze weer laten glanzen, vraag mag ik nog even een keertje die glans zien waar ik zo verliefd op word of word love Fredie prachtig geschreven |
|
hiljaa: | Zondag, juli 23, 2006 18:15 |
weer graag gelezen! knufleifs--hiljaa-- |
|
my_own_destiny: | Zondag, juli 23, 2006 14:56 |
Prachtig omschreven, echt heel erg mooi!! Liefs |
|
MayadeBij*: | Zondag, juli 23, 2006 14:53 |
Vertrouwen? ;) kus. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 23 juli 2006 | ||
Thema's: |