Een sprookje...?
Heel heel lang geleden, in een land hier ver vandaan, werd precies op deze dag een lief klein meisje geboren. Ze had fel groene ogen, de grootste die je ooit gezien had, en het allermooiste rode haar.
Haar ouders waren dolgelukkig, ze was, na lang proberen hun eerste kindje. Maar tegelijkertijd werden de ouders verscheurd van verdriet.
Het was namelijk zo dat de ouders nu tot de armste van de armsten behoorden in dit prachtige land. En, dat ze nog maar net genoeg geld hadden om zelf in leven te blijven.
Dus zo kwam het dat de vader, die in de paleistuinen werkte, dag en nacht moest gaan werken om een beetje extra geld te verdienen. Omdat hij nu altijd aan het werk was, was hij nooit meer thuis, hij at niet meer en hij sliep niet meer. En al snel, al heel snel, na een maand of twee werd de vader ziek. Hij kon alleen nog maar slapen en huilen, omdat hij wist dat zonder zijn loon zijn gezin zou sterven.
Nu de vader geen geld meer verdiende, en het jonge gezinnetje dus niets meer had om van te leven, probeerde de moeder uit alle macht nog wat brood te krijgen door handwerkjes te verkopen, maar niets hielp.
Voor de zoveelste keer huilde de moeder zichzelf zachtjes in slaap…
Toen na een tijdje haar gehuilde tranen op het versleten oude matras een gebroken hart vormden, werd het kleine kille huisje verlicht door iets wat het mooiste was wat ze ooit gezien had! Ze stopte abrupt met huilen en haar hele lichaam werd warm en begon te tintelen. Ze probeerde haar man wakker te maken, omdat ze zeker wist dat als hij dit zou zien hij meteen beter zou worden… ZO mooi was het. Ze riep zijn naam en probeerde hem wakker te schudden toen opeens het licht tot de vrouw begon te spreken, een warme en lieve stem zei :”Laat je man maar slapen, ik ben hier voor jou” De vrouw schrok een beetje en wilde van alles vragen, maar de stem zei:”Geef me je hand, ik wil je iets laten zien. Ik heb een voorstel.”
De stem nam de vrouw mee naar buiten en bracht haar naar de hoogste berg van het land. Ze zei tegen de vrouw:”Kijk eens goed om je heen, zie je al die steden? al die dorpjes? al die mooie rivieren en die prachtige bossen? Die kunnen allemaal van jou zijn. Als je iets voor mij doet, maak ik jou en je man koning en koningin van dit prachtige land. Nooit zullen jullie meer iets te kort komen.”
De vrouw begon te huilen van vreugde en vroeg de stem wat ze voor haar moest doen. De stem antwoordde:”Voor dit alles, voor al deze pracht, schoonheid en kostbaarheden, hoef ik maar één klein dingetje” De vrouw werd bijna gek van de spanning en riep:”ALLES, ik geef je Álles wat je maar wilt!” “Nee” zei de stem, “ik hoef niet alles, ik wil maar één ding, …..jullie mooie dochtertje. Ze is het mooiste wat ik ooit heb gezien.”
Het hele land werd op slag stil, De vrouw stond als versteend aan de grond genageld, verstijfd, verbaasd.
De vrouw stond voor een hele moeilijke beslissing, leven in rijkdom, of de liefde van hun dochtertje.
Rijkdom was alles waar ze ooit van gedroomd hadden.
Maar, hun dochtertje was waar ze zo lang voor gebeden hadden.
De vrouw kon niet meer helder denken en zweeg…
Maar de stem wilde een antwoord, de stem eiste een besluit…
Als ík het was die daar op die berg zou staan, en ik moest kíezen,kiezen tussen de onvoorwaardelijke liefde van mijn kind, of rijkdom, roem en macht.
Wat zou ik dan doen?
Wat is geluk?