Duizenden gezichten....,
kijken strak met hun ogen naar mij toe....
Ik hoor stemmen...
ik ben bang.
Ik wil weg ......,
maar ik weet niet hoe...
Ik begin in mijn gedachten hart te rennen...
Ik kan niet verstaan wat het zegt...
langzamerhand word ik van het denken moe.
Ik wil ze helemaal niet leren kennen...
Maar ik zie nergens een uitweg...
Ik kan geen kant meer op gaan....
Ik hoor ze stap voor stap.....
dichter bij mij komen....
Verstijft van schrik blijf ik staan....
ik voel de angst door mijn hele lichaam stromen...
Over mijn wang rolt een bange traan.....
Ik knijp nog ff in mijn hand om te kijken of ik niet ben aan het dromen..
Kon ik maar verstaan wat ze tegen mij doen praten...
maar het is zo onduidelijk wat ze zeggen...
Ik wou dat ze mij met rust deden laten....
Ik open mijn angstige ogen ....
en ik sta oog in oog met gezichten wat mij haten...
Het is alsof ik door mijn onbewust zijns ben heen gevlogen..
Alsof ik mij zelf in mijn gedachte ergens alleen achter heb gelaten.....
duizenden woorden zijn er al gesproken
Geen enkele wat ik ervan kon verstaan...
Ik ben in mezelf gedoken....
Ik ben achter mijn tweede stem aan gegaan...
Het is alsof mijn leven nu is afgelopen...
Want in de realiteit zal ik niet meer kunnen staan...
Er is iets bij mij binnen open gebroken....
Mijn dagen zijn nu gedaan...
Ik zal in mezelf nu tot de laatste tellen,
rond moeten gaan spoken..
En in de werkelijkheid zal ik dit niet na kunnen gaan vertellen...
Ik zit oneindig in mijn bewustzijn gevangen...
en de stemmen zullen mij nu tot mijn dood gaan kwellen...
Ik ben verlaten in een doolhof met gedroomde duistere gangen..
Ik ben overgegeven aan mijn verslavende drangen...
Ik wil hier niet zijn..
Ik voel me zo bang...
De angst doet hier zelfs pijn....
en de pijn duurt hier zo oneindig lang...
mijn lichaam is enkel nog maar schijn...
mijn bestaan is nog maar een dwang...
de stem en ik worden met de seconden..... meer een eenheid.
Ik zit in mezelf vast gebonden.....
Ik ben mijn gedaante kwijt...
Ik zal nooit meer terug worden gevonden....
En Ik zal nooit meer worden bevrijd...
ik ben nu vergeten...
Ik ben verloren in de tijd...
Ik ben gevallen in mijn eigen geweten...
Doordat ik door drugs werd verlijd...
Ik ben mezelf in mijn onbewust zijns nu kwijt.