ik draag jouw gedachten
op mijn schoot
draag ik jouw gedachten
over thuisvoelen, dromen
van eeuwige zachtheid
en inmens verwachten
als mijn hand
jouw haren streelt
langzaam en voorspelbaar
zie ik je gaaf gezicht
die met een lach
mijn beweging deelt
en je zwaarte even oplicht
ik raak je wangen
in een strelend gebaar
voor even zijn ze ontspannen
althans zo neem ik het waar
voel toch mijn ogen waken
om de buitenwereld
uit te bannen
je kan dan,
als je wilt,
in mij geraken
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zaterdag, december 29, 2007 19:43 |
| Wauwh, ik had deze niet gelezen. Ik was op zoek naar een andere, kan het niet meer vinden... Lieve groet van Hilly |
|
| bijouken: | Vrijdag, september 01, 2006 13:19 |
| Héél mooi, vertederend geschreven. Lieve knuffel xxx |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, augustus 15, 2006 12:43 |
| Zo liefdevol en teder... Vol bewondering , wederom, gelezen... Liefs , |
|
| chocaatje: | Dinsdag, augustus 15, 2006 11:36 |
| Is weer prachtig!!Liefs mieke | |
| marileen: | Dinsdag, augustus 15, 2006 11:28 |
| Adembenemend, echt mooi. Liefs marileen |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 15, 2006 10:19 |
| Wohw. Chapeau hoor. Heerlijke poëzie Hans. Liefs en fijne dag, sunset (Ingo) PS: Ik las het wel. Dat het over Rusland ging. Maar ook dan en daar, en zelfs bij vreemden, kun je verdriet voelen. Vandaar mijn meelevende genegenheid. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||