Mijn boot
Mijn boot en ik varen weg,
ver weg van alles en iedereen.
Alleen wij samen,
varen naar waar de zon vanmorgen verscheen.
het waait een beetje,
't vlaggetje gaat heen en weer.
Mijn boot en ik,
dobberen zachtjes op het water neer.
Ik lig op het dek,
en kijk naar de ondergaande zon.
Probeer in gedachten terug te gaan,
naar de dag dat alles begon.
Ik kan nu eindelijk nadenken,
zonder dat iemand me stoort.
Ik kan nu eindelijk zo hard schreeuwen,
en er is niemand die me hoort.
M'n vrienden zeggen, dat het lang genoeg heeft geduurt.
Want op deze manier heeft het geen zin.
Je blijft het steeds weer proberen,
maar tegen beter weten in.
Ik weet het niet,
maar als ik het op die mannier bekijk.
Begin ik te twijfelen,
misschien hebben ze wel een beetje gelijk..
Mijn boot heeft al veel moeten doorstaan,
Zon, hagel, wind, en regen.
Hij gaat bijna onder,
kan er niet veel langer meer tegen.
Eenzaam en verlaten,
nadenkend op die grote boot.
Als ik zonder jou moet leven,
dan ben ik nog liever dood.
Mijn boot zinkt bijna,
maar ik zal met hem mee gaan.
Ik wil niet opgeven,
en met mijn handen omhoog gaan staan.
Ik zal sterk proberen te zijn,
En ik zal me zeker niet overgeven
ik wordt voor gek verklaard,
maar zonder jou, kan ik niet leven..
» Kim ×