Het is nu bijna 1 jaar geleden
Dat ze heel onverwachts, kwamen in mijn leven.
Ik kreeg liefde, warmte en genegenheid
Iets mooier kan men zich niet wensen
Och God, wat was ik je dankbaar, voor de vriendschap van deze mensen.
Ik wist die vriendschap was voor 't leven
want zoiets kan je maar 1 keer beleven.
De wereld zag er nu heel anders uit
Veel warmer, mooier en in kleur
Voor het eerst in heel mijn leven, opende het geluk de deur.
Bij het schrijven van die woorden
Rollen tranen over mijn wangen
O, lieve deugd, wat voel ik mij gevangen.
"Ik voel geen vriendschap" klonk het toen
Ik dacht niet goed te horen
Ik zat verslagen, vol onbegrip
Of was ik aan het dromen?
Woorden waar ik door van slag geraak
Woorden scherper dan een mes
Hebben 't diepste van mijn hart geraakt.
Hoe kon zoiets nu gebeuren?
Heb ik te weinig mijn best gedaan?
Mijn vriendschap was oprecht
En mijn hart zal blijven treuren.
Ik stel die vraag aan " Jou, Hierboven"
"Waarom in 't leven al die last?
Wij zijn op aard als mens geboren
Is dat soms onze straf?"