Sophýe
Ýk zag ýn u een liefde.
Getemd door de týjd.
Gedoofd voordat het brandde.
Mijn hart
Een vergeten plaats
Een vergeten tijd
Nu
Glanzend als de zon op een rustýge zee.
Nýmmer heb ik zo naar een zoen verlangd.
Een verlangen
Zoals een drenkelýng verlangt naar land
Ondanks dat het nooit lang heeft mogen duren
Voel ýk me door jouw hart verrýjkt
Waar je zult zýjn
Of waar je heen gaat.
Zal ýk nooýt meer weten.
Maar eeuwýg zal ýk verlangen
Naar de dag dat je weer voor mýj staat.
03-10-2006