Na 2 jaar lang hopen op een wonder dat nooit komt…
Na 2 jaar lang dromen van een toekomst die niemand kent…
Na 2 jaar lang pijn, steeds weer dat cirkeltje rond…
Eerst heb ik lopen huilen
Vanbinnen kapot en triest
Duizend tranen zijn gevallen
En allemaal voor niets
Geen vriend kon het begrijpen
Geen juffrouw en geen heer
Die drukkende pijn vanbinnen
Het schreeuwen keer op keer
Elke avond wakker liggen
Door de stemmen op de gang
Het nut maar niet begrijpen
Van die andere vrouw en man
Telkens blijven hopen dat het ooit beter gaat
Al wist ik zelf ook wel:
Daarvoor is het nu te laat…
Horen van de schulden
Van de fraude en de hulp
Luisteren naar alles
Je voelen als een verlepte tulp
Tegen iedereen maar zeggen:
Met mij gaat alles goed!
Elke dag die pokke glimlach
Langzaam verdween alle moed
Geen energie om na te denken
Op school ging het verkeerd
Ik heb vrienden niet begrepen
Alles weg wat ik had geëerd
Vele fouten moeten maken
Om te zijn waar ik nu ben
Om dit te kunnen schrijven
Met in mijn hand een pen
Dat lichtje aan de tunnel
Niet erg goed te zien
Geluk inzetten op een nieuwe belofte
Dat is stom ja en misschien…
Dat ik dat moeten weten
Kunnen voelen bovendien
2 jaar zijn verstreken
en alles wat goed had geleken
betekend nu weer niets
De ruzies elke avond
Al die tranen toen…
Voor niets!
Had het zin om weg te lopen?
Te vertrouwen op iedereen?
Het heeft al zover moeten komen
En nog steeds weet ik niet waarheen!
Vanbinnen opgebroken
En opnieuw weer neergelegd
Dat blijvende nadenken
Over alles wat is gezegd
Het einde lijkt te komen
Aan deze reis van pijn
Weer even tijd om weg te dromen
Over hoe het zou moeten zijn
Zoveel steun heb ik ontvangen
Echt niet allemaal voor niets!
Al die schatten in mijn leven
Zorgden allemaal voor iets
Telkens als de zon weer opkomt
Denk ik nog steeds met een lach
Dat ik van alle mensen op de wereld
Juist deze vrienden hebben mag!