Pijn in je handen, je schouders en je heupen,
Je wenst dat alles een keer verdwijnen zou.
Pijn die de hele tijd in alle gewrichten blijft beuken,
Nu kun je niets meer, omdat de pijn nooit weg wou.
Maar door die F*cking pijn, zit ik nu vast,
Klem in mijn eigen lichaam,
Doe dingen die ik niet zou doen zoals ik vroeger was.
Junkie wordt mijn bijnaam…
Snij mezelf, en ik Rook Wiet,
Zit aan de XTC,
Maar ik begrijp het niet..
Waarom moet het leven zo gaan?
ik kijk naar een foto van mijn vrienden, en ik voel een traan.
Sommigen zien hoe ik me voel,
Zo kom je erachter wie je vrienden zijn,
Sommigen zijn er voor me, als ik momenten heb dat ik mijn leven terugspoel.
Tranen stromen harder, ik raak steeds verwarder..
Waarom ik? Waarom dit? Waarom al deze shit?
Maarja het leven gaat verder, En ik snij nog een laatste keer..
Ik doe mijn vrienden er pijn mee..
Ik laat het bloed en de tranen nog een keer stromen,
De pijn heeft gewonnen, het heeft mijn geluk afgenomen.
De week van xtc en wiet, was geweldig.. Iedereen was chill, niemand die verkeerde dingen aan je ziet.
Ik hoop dat zoiets nog snel weer mag komen,
Of kan ik hier ook al alleen maar van dromen...?
Voor iedereen die die week aanwezig was;
Ik geef heel veel om jullie, ook al ken ik jullie nog maar pas!