Ik reed de heuvel op, met m'n voeten op de trappers.
Halverwege keek ik nietsvermoedend achterom.
Ik zag de roodgloeiende zon branden aan de horizon,
afstekend op een felblauwe hemel zonder wolkjes.
Bij dit onbeschrijfelijk beeld, kwam er 1 ding in mij op:
de warmte in mijn hart die ik voor jou voel gedeeld door 10.
Toen herinnerde ik me die ongelofelijk zalige periode met jou.
Nu het school weer bezig is, kan ik je slechts zeer zelden zien
en net nu je zegt dat je het niet meer ziet zitten tussen ons,
is mijn verdriet te omschrijven met de afstand tussen aarde en zon.
Een inmense, bijna onmogelijke afstand om te overbruggen
en me zo weer goed en gelukkig te voelen als met jou ervoor.
Enkel jij kan me helpen door me er liefdevol over te dragen.
Alsjeblieft, doe dit voor mij, of ik struikel en blijf zwaar gekwetst liggen.
Want zoals een roos niet zonder water kan, kan ik niet zonder jou!