Beschermengel
't gevoel geven dat jij bij me bent
als ik het even niet meer weet
't vergezellen op mijn levenspad
als ik dreig af te dwalen
't aanreiken van de juiste woorden
als ik weer eens wartaal uitsla
't vuurtje weer aanwakkeren
als mijn hart dreigt te verkillen
't zicht weer wat verhelderen als
mijn blik dreigt te vertroebelen
't strak trekken van de lijntjes
als ik weer niets ziende doorga
Zo voel ik dagelijks de aanwezigheid
van mijn beschermengel, met
onzichtbare draadjes voel ik me
innig met hem verbonden.
Ik koester de herinneringen
ze laten me voelen dat ik leef
en dat is niet voor niets.
als ik het even niet meer weet
't vergezellen op mijn levenspad
als ik dreig af te dwalen
't aanreiken van de juiste woorden
als ik weer eens wartaal uitsla
't vuurtje weer aanwakkeren
als mijn hart dreigt te verkillen
't zicht weer wat verhelderen als
mijn blik dreigt te vertroebelen
't strak trekken van de lijntjes
als ik weer niets ziende doorga
Zo voel ik dagelijks de aanwezigheid
van mijn beschermengel, met
onzichtbare draadjes voel ik me
innig met hem verbonden.
Ik koester de herinneringen
ze laten me voelen dat ik leef
en dat is niet voor niets.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, november 10, 2006 07:58 |
| Mooi delend tonend en graag door mij gelezen. Liefs en knuf, sunset |
|
