Vandaag was de dag, dat ik je weer zag.
Ik stond te wachten bij de kruidvat,
en zag je onbewust in mijn ooghoek,
maar voordat ik het zelf door had,
was je alweer weg en zoek.
Ik wilde je nog achterna gaan,
om contact te leggen en te zeggen,
waarom ik zonder afscheid
bij je ben weggegaan.
dat het niet aan jouw lag,
dat je me niet meer zag,
maar dat ik met mezelf en
anderen in de knoop lag.
Maar die kans was nu vergaan,
ik zag je nergens meer staan.
Een goede oude vriendin misgelopen,
een vrouw met een hart van goud,
zonder woorden voorbij laten lopen,
nee dat laat me echt niet koud.
Hoe veel je me, misschien ook mag verachten,
je bent nog altijd bij me in gedachten.