Ik had nooit gedacht, dat het me niet meer uit zou maken waar ik zou zijn.
Waar ik ook ga of sta, verlang ik net alleen naar jou aanwezigheid.
Ik weet dat het nu onmogelijk is, ik zit hier en jij daar.
Ik vrij en jij vrijwillig verplicht.
Ik ben niet meer in evenwicht.
Bang voor men eigen gevoelens, iets wat steeds dieper gaat,
dat beangstigd mij, bang dat je me verlaat.
Ik wil niet meer voelen en toch voelt het fijn,
help me, alsjeblieft, ik kan niet meer tegen pijn.
De rust in m’n hart wordt verstoord door verwarring in mijn hoofd.
Dit zou mij niet meer overkomen, dat had ik mezelf beloofd.
Ik word gek, ik krijg je niet uit m’n gedachten.
Bang door onwetendheid, wat staat me nog te wachten.
Elke vrije gedachte die ik heb, besteed ik aan jou,
wanneer komt die bevrijdende antwoord nou.