Lieve mama, het spijt me voor wat en wie ik ben.
Maar ik ben verandwoordelijk, voor mijn eige leven.
Ik weet ook wel, dat je me zo niet ken.
En kan daar soms niets om geven.
Ik weet, je heb me met liefde gebracht.
Maar soms, gebruik ik weed en opiaten.
Maar soms heb ik niet de kracht.
Om daar met je over te praten.
Ik weet ook wel dat het slecht is, voor iedereen.
En weet ook, dat ik het niet moet doen.
Maar soms voel ik me klote en allleen.
Mijn huis is de straat, en voel me vaak een oen.
Dat is de reden, dat je me niet vaak ziet.
Als je het hoord, ga je door het lint.
En dan doe ik je veel verdriet.
Want een moeder wil dat het goed gaat met haar kind.
Ik hoop dat je me dat wil vergeven.
En ik weet, dat jou liefde voor mij, blijft bestaan.
Dat geeft me het gevoel, dat ik moet streven.
OP de lijst van liefste vrouwen, sta jij boven aan.