Zin van het leven?

Ik kijk om mij heen en staar naar het plafon.
Ik kijk om mij heen en voel het verdriet langs mijn wang rollen.

Ik kijk om mij heen, denkend aan jou,
Ik denk aan herinneringen, herinneringen van vroeger,

Zou willen dat het geen herinneringen zouden zijn, maar een vooruitzicht.
Toen ik je leerde kennen was het warm, gelukkig, licht…
Nu ik je kwijt ben is er alleen maar, verdriet, kou alles grauw…

Zou willen, dat je bij me was…
Zou willen dat je er voor mij kon zijn..

Elke avond lig ik in bed, denkend aan jou…
Grijpend naar iets wat er niet is,
Maar wat ik zo ontzettend hevig mis..

Het gevoel is sterk aanwezig, dit verschrikkelijke gemis….…
In de avond, wanneer ik huilend in slaap val..
In de ochtend, wanneer ik met verdriet wakker word..
Dan de dagelijkse sleur… die ik dag in, dag uit herbeleef.

Met altijd een vraag in mijn hoofd rondspokend….
Waar kom ik uiteindelijk terecht?