Ik had gehoopt je te kennen
en met jou mijn leven te delen.
Dat is totaal anders uitgedraaid
want ik lijk je te vervelen.
Pas ontmoet en het leek zo mooi...
jij en ik , ik en jij.
Dat weekendje van ons samen.
Het was de hemel voor mij.
Wat snel komt lijkt even snel voorbij
want ik ben er wel voor jou
maar jij niet meer voor mij
wat moet ik dan met 'ik hou van jou'?
Al wat ik je vraag lijkt te veel.
Je hebt liever dat ik je met rust laat.
Eind ecember zagen we elkaar voor het eerst
en zijn nu een koppel voor een maand.
Je wil tijd en ik weet niet waar ik sta...
Als ik vraag hoelang weet je het niet
en intussen doen alle dagen
me niets anders dan pijn en verdriet.
Mensen die om me geven willen me helpen.
Ze geven me raad wat ik het beste kan doen,
maar het enige waar ik naar verlang
zijn je armen om me heen en een serieuze zoen.
Ik geef om je en hou van je, eerlijk waar
maar je laat me geen ander alternatief.
Ik zal je moeten laten gaan
ook al ben je mijn hartendief.
Jij betekent alles voor me.
Mijn zon, mijn maan, mijn dag en mijn nacht
toch lijk je niet de ware
ben je niet wie ik had gedacht.
Je bent nu vrij en hebt alle tijd
je bent nog jong en ga je weg
denk niet meer aan mij en heb geen spijt
Het mag voor ons niet zijn dus hebben we pech
Mocht je hart toch nog voor me slaan
Wees dan niet bang en zeg het me dan
Mogelijk kunnen we toch nog samen weggaan
en vinden we onze rust samen dag na dag