Poes
Wat is mijn poes toch wonderbaar,
een zee aan vrijheid leidt haar leven.
Onbewust, tracht ze hier en daar,
me wat liefde aan te geven.
Ze reikt me rust en kalmte toe,
en vleit graag, als ik het met haar meen.
Ze haat oneerlijke gedoe,
miauwt en klauwt, dartelt rond me heen.
Mijn wens is ooit eens poes te zijn,
zalig luieren en spinnen in de zon.
en ik met oogjes speels en klein,
dat mensenleed aanschouwen kon.
een zee aan vrijheid leidt haar leven.
Onbewust, tracht ze hier en daar,
me wat liefde aan te geven.
Ze reikt me rust en kalmte toe,
en vleit graag, als ik het met haar meen.
Ze haat oneerlijke gedoe,
miauwt en klauwt, dartelt rond me heen.
Mijn wens is ooit eens poes te zijn,
zalig luieren en spinnen in de zon.
en ik met oogjes speels en klein,
dat mensenleed aanschouwen kon.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 03, 2007 12:39 |
| mooi | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, februari 03, 2007 12:20 |
| heerlijk he die poezen...de mijne liggen hier heerlijk te soezen met zonnestraaltjes op hun snoet...na een robbertje uitgevochten te hebben :-) mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| Cornelia.dvw: | Zaterdag, februari 03, 2007 09:22 |
| Ik zou ook wel een poesje willen zijn maar meestal ben ik een katje. Mooi poezieachtig verwoord... Groetjes,Cornelia |
|
| anneke van dijk: | Zaterdag, februari 03, 2007 08:29 |
| leuk... ik heb ook zo''n poes: Angel... heerlijk toch! groetjes, namasté, anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jos van meer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||