Twee stevige armen om je heen,
je voelt je geborgen, je bent niet meer alleen.
De warmte van je lichaam voelen
en eindelijk begrijpen wat mensen bedoelen
als ze zeggen, dat je zulke gevoelens
moeilijk in woorden uit kunt leggen.
Ik heb je beter leren kennen,
wat voor mij eigenlijk niet nodig bleek.
Ik had het gevoel dat ik jou al jaren kende,
dat ik je al eens eerder had ontmoet.
Ik wil van je houden, voor altijd bij me houden,
maar ik wil je ook zoveel vrijheid geven,
omdat ik weet dat je gewend bent zo te leven.
Je geeft me alles wat ik wil,
alle tederheid waarop ik heb gewacht.
Wat ben je mooi als ik je onmerkbaar bewonder,
ik hou van elk detail van je lichaam.
Je handen, je schouders, je ogen,
ik ben erdoor bewogen.
Wat ben je onweerstaanbaar,
als je me zachtjes aanraakt met je lippen.
Als je vraagt waarom ik naar je kijk, zeg ik: "Zomaar..."
Dan wil ik niet praten, maar genieten.
En als ik zo naar je blijf kijken
dan pas besef ik hoeveel ik van je hou.
Je bent een deel van mijn leven geworden,
misschien zonder het zelf te weten.
Ik wil zeggen dat ik van je hou
en dat ik je nooit zal kunnen vergeten...