Lieve zus
Ik dacht dat het zou wennen
maar ik moet eerlijk bekennen
dit is helemaal niet waar
je gemis valt me meer dan zwaar
Onze leus was “ga vooruit en kijk niet om”
maar wat ben ik toch oerstom
om daarin te geloven
en mezelf zo “foefjes” te beloven
Ik ga nu vooruit, maar kijk heel veel om
en vraag mij nog steeds af “waarom”
waarom hadden wij niet in de gaten
dat jij ons zo vroeg zou verlaten
Waarom gingen wij lekker slapen
en U ... daar gewoon ... alleen achter laten
we dachten dat je in goede handen was
maar vernamen later pas
dat daar heel wat is geknoeid
en ze zich pas met U hebben gemoeid
als je bloedruk maar zes niet meer was
en nauwelijks nog wat leven in je had
Dan pas konden ze alles doen
maar niets hielp, je verliet ons met de noen
als ik daar op terug kijk
heb ik heel veel spijt
dat ik die zaterdag niet bij je kwam waken
misschien nog heel eventjes met je praten
nee … het mocht zo niet zijn
je verliet ons in stilte en hopelijk zonder pijn
Dat maakt me kwaad … verschrikkelijk boos
omdat ik niet voor die manier van afscheid koos
ik wilde je nog vlug zeggen
de weg naar de groene wei uitleggen
Toch hoop ik dat je bent gekomen
waar ik alleen nog maar van kan dromen
dat je daar kan genieten van al die pracht
maar vooral dat je daar geduldig op me wacht !