Ik drijf:
de Attersee rondom
is glad, blank
en donker
Ik drijf:
mijn oren aan
een doop ten onder
horen het gemompel
van de aarde.
Ik ruis
mij uit het water, luister:
wat dienen zich
hier ongevraagd
de prachtigste geluiden
aan.
Ik drijf in nijd:
Waarom vonkt er
uit het rondom
van zon en avond
bos en vogels
zoveel muziek
waar ik geen
vat op heb of
maat mee weet.
Ik denk dat
god gaat meten
met zijn maat
wanneer een spiegeling
weer uit zijn hemel valt:
als mensenblad
O Mensch
Gib Acht
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Vrijdag, april 20, 2007 09:44 |
Ja...laten we de muziek des levens maar eens goed aanhoren want de echte melodie verdwijnt vaak door het overheersen van alle herrie van de mens zelf mooi overdenkend gedicht liefs Ria |
|
Windwhisper: | Vrijdag, april 20, 2007 05:44 |
Mooi...mooi liefs Cobie |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
Thema's: |