ik zie alle rozen verwelken
en alle schepen die vergaan
ik zie angst voor de morgen
in de spiegel van vandaag
mis je in ieder moment
waarin ik alleen sta
weerspiegel me gevoelens
want alles voelt dubbel
voel momenten die me breken
voel de pijn overheersen
met me blik op oneindig
kijkend naar de horizon
waar de dag ten onder gaat
waar die toen ook begon
sta ik stil in me leven
of staat me leven gewoon stil
het is gegaan zoals het gaat
terwijl ik het niet zo wil
zie een afstand ontstaan
tussen iets wat zo dichtbij was
ben ik de weg kwijt
of loop ik op het verkeerde pad
heb de stap niet gezet om een stap verder te gaan
is dat reden genoeg om niet samen verder te gaan?
Kan er niet mee leven zonder jou te moeten leven..