Mijn sonate
Hoe kan ik mijn ziel in mijzelf houden,
Zonder dat het jou ziel zal geraken?
Hoe k an ik het hoog genoeg brengen,
Voorbij jou naar andere sferen?
Ik zou mijn ziel willen laten schuilen,
Naast verloren objecten, ergens,
Op een donkere plek.
Welke geen sonate kan brengen,
Die welke ziel dan ook kan treffen.
Alles wat ons raakt, jou en mij,
Brengt ons samen als een violen boog,
Die een stem tekenen, uit twee snaren.
Welke muzikant,
Houdt ons in zijn hand?
Oh gij, mijn mooiste zoetste song.
Met liefs van Marousia
Klaes: | Donderdag, juni 21, 2007 18:01 |
ja welke muzikant.. mooi uitgebeeld leafs/klaes |
|
Marousia: | Donderdag, juni 21, 2007 00:52 |
Jij is overigens jou | |
Marousia: | Donderdag, juni 21, 2007 00:51 |
Maya deBij ik verzoek je niet meer te reageren op mijn gedichten want ik vind je hoogst irritant worden, als je toch niets zinnigs te melden hebt. Blijf dan weg, niemand vraagt jij dit te lezen. | |
MayadeBij*: | Donderdag, juni 21, 2007 00:42 |
Een sonate is iets wat vanuit je hart komt. Jouw bewijsdrift gaat alle perken van esthetiek tebuiten. Ik verzoek je (nu nog) vriendelijk; je teksten te vormen naar je wèrkelijke karakter. en niet met termen te gooien waar je de diepgang niet van kent. ANDERS HEBBEN WIJ EEN PROBLEEM. WAT IK GA WINNEN. | |
MayadeBij*: | Donderdag, juni 21, 2007 00:40 |
Een sonate is bijvoorbeeld iets (jij hebt overduidelijk geen Italiaans Frans Joods bloed) wat geen uitroepteken behoeft. Dat is jouw schreeuw om aandacht. Iets waar ik aanstoot aan neem (als mijzelf zijnde. en niets meer dan dat. beschaving is ook iets hè..) | |
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2007 | ||
Thema's: |