verkil vaak je hitte
je handen
prikken als ogen
woorden zijn
echo’s verminkt
je stem heeft
me altijd bedrogen
je hart is door
leugens verlinkt
ik haat je
onstuimige liefde
verraad je
in passie met kou
verkil vaak je hitte
met koelheid
beschaam het
vertrouwen in jou
je bent niet
van mij
maar ik claim je
voel me niet vrij
want je neemt me
wij zijn getrouwd
maar of je echt
van me houdt
wil melker
13/07/2007
Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 13, 2007 21:23 |
gevoelig verwoord | |
ninodepino: | Vrijdag, juli 13, 2007 21:08 |
vlijmscherp, na dit lezen voel ik een flits pijn door mijn hele zijn.. laat het een nachtmerrie wezen!! liefs, nino. |
|
happiness.: | Vrijdag, juli 13, 2007 17:29 |
knap gedicht dit, triest... xx |
|
xMeisjee: | Vrijdag, juli 13, 2007 17:24 |
Zo goed verwoord, zoiets moeilijks. Een knuffel voor jou, praten is denk ik het beste, al is dat het moeilijkst. Sterkte xx |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2007 | ||
Thema's: |