De lente kuste de wind
Stromend langs de hand
Van zijn geliefde zonder naam
Een edel te grootmoedig
Nam hij haar bij de hand
nam de wind tot zich
En kuste haar teder
Zonder het verhaal te eindigen
Ontbraken er woorden
De afstand vergrotend
Van wind tot storm
En ze fluisterende zacht
U mag mij eeuwig laten sterven..
Maar, Ontneem mij niet mijn hart
En zo ontvluchte zij een edel