Er zijn mensen die beweren dat je wortels niet belangrijk zijn.
En ik denk bij mij zelf, deze mensen leven met veel pijn.
Ja deze mensen leven geïsoleerd van hun familiebanden.
En zullen op hun "eigen verlaten eiland" stranden.
Familie is zo belangrijk in het Leven.
Ik begrijp niet dat er mensen zijn die hun familie niet willen erkennen.
Ik zou alles wat ik bezit weg geven.
Als ik aan mijn vader en moeder had mogen wennen.
Mijn moeder is te vroeg gestorven en heb ik niet bewust meegemaakt.
Dat is iets wat mij nog steeds intens raakt.
Mijn vader is mij 28 jaar uit het oog verloren.
En toen we elkaar hebben ontmoet, voelde ik me als herboren.
Helaas mocht ik maar drie jaar van onze hereniging genieten en verdween hij opnieuw uit mijn leven.
Maar ik ben blij, dat ik hem mijn liefde en die van zijn kleinkinderen, heb mogen geven.
Hij zal nooit helemaal van ons weggaan.
Nee geestelijk zal hij altijd bij me staan.
Zijn rust is begonnen.
En ik heb mijn strijd met het verleden gewonnen.
Ik weet nu waar mijn wortels zijn.
En dat is ongelofelijk fijn.
Samen met mijn familie de band te kunnen op bouwen.
Wetend dat er familie is die altijd van mij zal houden.
Een afkomst waar ik trots op mag zijn.
En mijn hart is nu verlost van de intense pijn.
vragen over mijn verleden zullen altijd blijven bestaan.
Maar ik weet nu dat ik er nooit meer alleen voor kom te staan.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
opgedragen aan mijn lieve familie die ik nu sinds twee maanden heb leren kennen.
En in het speciaal aan mijn moeder Angenieta en mijn vader Joost die elkaar in hogere sferen weer gevonden hebben.
Voor altijd in mijn hart.
februari 2002