Het riet ritselt en de wind
fluistert door mijn haren, licht
breekt de glas in lood stilte
over roodbruine gewaden.
Schuifelende blaadjes
in een mozaïek van gedachten
middag van overdenkingen
eenzaamheid van dagen.
Verkennen is het sleutelwoord
genieten van de illusie, onzichtbaar
zacht en aardig, levensspiegeling
vrolijke tranen en een bittere lach.
Laurens Windig: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:20 |
Voor mij is dit het gedicht van de dag! | |
kerima ellouise: | Zaterdag, oktober 27, 2007 15:51 |
had ik al eens gezegd dat ik het prachtig vind ? bij deze dan :-) liefs kerima ellouise |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2007 | ||
Thema's: |