Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
pianospel
Zijn hand daalt traag
Neer op het zwart en wit
Zachtjes wiegt hij met zijn hoofd
De schelle toon
Van een hard aangeslagen toets
Schalt door het Victoriaanse huis
Een terts
Verandert de harmonieuze muziek
Tot een ongemakkelijke compositie
Een zacht gekraak
Van de houten trap
Doorbreekt de melodie
Vol bewondering kijkt ze toe
Naar zijn uiting van gevoel
Weerklinkend door de vele kamers
Een magnifieke apotheose
Wijst op een naderende breuk
Tussen man en snaarinstrument
Klanken sterven langzaam weg
Het is alsof
Ze nooit hebben geklonken
Reacties op dit gedicht
MVE vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Dirk Hermans
:
Zondag, januari 06, 2008 14:26
mooi verwoord
Over dit gedicht
Auteur:
MVE
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
06 januari 2008
Thema's:
[Muziek]