Met rood bloed tekent ze op papier haar droomjongen..
Passie en verliefdheid zijn de kleine verfspatjes ernaast..
Zwart bloed is geen teken meer van duisterheid,
Maar een geheimzinnige boodschap van verlangens..
Want een nieuwe wereld ging open voor haar
Bij het ontwaken in deze kille ochtend..
Zachtjes verduisterde het prachtige maanlicht
En het zonlicht verscheen opnieuw in haar donkere leventje..
Toch wordt deze zoete droom weggestopt achter verdriet
Want het kussen van zijn zachte lippen was enkel maar
Een fractie van gevoelens in dit sprookjesverhaal
Een deel van hetgeen ze met een glimlach schuilhoudt..
Zal haar tedere hart deze prins ooit zo lief kunnen hebben
Dat het geen schande meer is om mekaar graag te zien
Want uren van gemis blijven niet meer standvastig
En al snel verlangt ze terug naar die omhelzing van zijn armen..